خلاصه پیام رای:

شاکی مدعی است: بند 2 ماده (1)، ماده (3) و عبارتی از ماده (5) آن که حقوق کارکنان شاغل در پارک علم و فناوری را مشمول مالیات با نرخ صفر، مقرر نموده است برخلاف مقررات قانونی است، زیرا به موجب ماده (132) «قانون مالیات های مستقیم»، نرخ صفر مالیاتی اساسا ناظر بر «مالیات بر درآمد حقوق» نیست. بعلاوه با عنایت به بند (چ) ماده (8) «قانون جهش تولید دانش بیان» مصوب 1401 که حقوق کارکنان موصوف را مشمول عمومات معافیت مندرج در ماده (91) ق.م.م. قلمداد نموده است، شمول معافیت مالیاتی موضوع ماده اخیرالذکر نسبت به حقوق کارکنان یاد شده، تابع تشریفات و منوط به انجام کاری برای استحقاق این معافیت (اسال فهرست و خوداظهاری) نمی باشد.

به موجب دادنامه دیوان: اولا بر اساس ماده (3) «قانون حمایت از شرکت ها و موسسات دانش بنیان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات» مصوب 1389 همه موارد تعلق مالیات به مراجع مزبور، مشمول معافیت مالیاتی به مدت پانزده سال است و ثانیا با عنایت به بند (چ) ماده (8) «قانون جهش تولید دانش بنیان» مصوب 1401، حقوق کارکنان مراجع مزبور مشمول معافیت از مالیات حقوق موضوع ماده (91) «قانون مالیات های مستقیم»، که ماهیتا متفاوت با موضوع «نرخ صفر مالیاتی» است، می باشد از این روی، شرط محدود کننده «وجود فهرست الکترونیک حقوق کارکنان شاغل در مراجع یاد شده و خود اظهاری» را نمی توان برای شمول معافیت مالیاتی نسبت به حقوق کارکنان موصوف در نظر گرفت.

مطلب فوق حاوی خلاصه رای است و لزوما منعکس کننده تمامی ابعاد مطروحه در دادنامه اصداری نیست.