ماده 33 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب 1400/03/02
مالیات و عوارض موضوع این فصل به عنوان اعتبار مالیاتی محسوب نمی گردد. مالیات و عوارض موضوع مواد (28) و (30) این قانون به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی پذیرفته می شود.
مالیات و عوارض موضوع این فصل به عنوان اعتبار مالیاتی محسوب نمی گردد. مالیات و عوارض موضوع مواد (28) و (30) این قانون به عنوان هزینه قابل قبول مالیاتی پذیرفته می شود.
ماده 33 قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب خرداد 1400 ( تلفیقی از ماده 43 لایحه قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب سال 1387 می باشد )
ماده 43- مالیات و عوارض خدمات خاص به شرح زیر تعیین میگردد :
الف- حمل و نقل برون شهری مسافر در داخل کشور با وسایل زمینی (به استثناءریلی)، دریایی و هوایی پنج درص-د (5%) بهاءبلیط (به عنوان عوارض).
ب – عوارض سالیانه انواع خودروهای سواری و وانت دو کابین اعم از تولید داخل یا وارداتی حسب م-ورد معادل یک در هزار قیمت فروش کارخانه (داخلی ) و یا یک در هزار مجموع ارزش گمرکی و حقوق ورودی آنها.
تبصره- عوارض موضوع بند (ب) این ماده در مورد خودروهای با عمر بیش از ده سال (به استثناءخودروهای گازسوز) به ازاء سپری شدن هر سال (تا مدت ده سال) به میزان سالانه ده درصد (10%) و حداکثر تا صد درصد (100%) عوارض موضوع بند مزبور این ماده افزایش مییابد.
ج - شمارهگذاری انواع خودروهای سواری و وانت دوکابین اعم از تولید داخ-ل و ی-ا واردات-ی ب-ه استثن-اء خودروهای سواری عمومی درون شهری یا برون شهری حسب مورد سه درصد (3%) قیمت فروش کارخانه ویا مجموع ارزش گمرکی و حقوق ورودی آنها (دو درصد (2%) مالیات و یک درصد (1%) عوارض).
حکم ماده (17) این قانون و تبصرههای آن به مالیات و عوارض این ماده قابل تسری نمیباشد.