ماده 6 قانون ارتش جمهوری اسلامی ایران
اصول و ویژگیهای اساسی نیروهای مسلح عبارتند از:
الف - اسلامی بودن:
در تشکیل و تجهیز نیروهای مسلح اساس و ضابطه مکتب اسلام است به نحوی که بر همه شوون و ابعاد آن. ضوابط و مقررات شرع حاکمیت داشتهباشد. نیروهای مسلح رسالت مکتبی جهاد در راه خدا را بر عهده داشته. پیروی از اصول اخلاقی اسلام و احترام به شخصیت انسانی افراد را وظیفه خودمیدانند.
ب - ولایی بودن:
نیروهای مسلح تحت فرمان فرماندهی کل بوده و اصل وحدت فرماندهی در تمامی ردههای آن حاکم میباشد و نیل به فرماندهی در تمامی ردهها براساس شایستگی و کارآیی صورت میگیرد. دستور فرمانده در صورتی که مغایر با دستورات مسلم شرع. فرمانهای فرماندهی کل و حاکمیت نظام وقوانین جمهوری اسلامی ایران نباشد. لازمالاجرا است. پرسنل نیروهای مسلح در خط سیاسی مقام رهبری بوده. عضویت و وابستگی آنان در تشکلهای سیاسی با توجه به فرمان مقام رهبری مطلقا ممنوعمیباشد.
ج - مردمی بودن:
نیروهای مسلح همواره در کنار مردم و در جهت مصالح و آرمانهای امت اسلامی انجام وظیفه مینمایند و در زمان صلح نیز به درخواست دولت افراد وتجهیزات فنی خود را در حدی که به آمادگی رزمی آنها آسیبی وارد نیاید. در جهت خدمت به مردم در زمینه کارهای امدادی. آموزشی. تولیدی و جهادسازندگی به کار میگیرند.
د - خودکفایی:
نیروهای مسلح با بهرهگیری از تمامی توان خود در جهت رسیدن به خودکفایی در کلیه زمینهها از قبیل سازماندهی. آموزشی. تدارکاتی. اطلاعاتی وصنعتی تلاش مینمایند.
ه - انضباط:
نیروهای مسلح باید با ایجاد انضباط معنوی برخاسته از اعتقاد و ایمان پرسنل. وضع مقررات منطقی و عادلانه و برقراری سیستمهای تشویق و تنبیه. زمینه اجرای کامل دستورات و مقررات را فراهم سازند.
و - سادگی:
در نیروهای مسلح در تمامی زمینهها اعم از طرحریزیهای ستادی. اعمال مدیریت. بکارگیری سیستمها و روشها. گزینش تکنولوژی و صدوردستورالعملها باید اصل سادگی رعایت شود. تشکیلات غیر ضروری و تشریفات بیمورد حذف و روشهای یکنواختسازی مورد توجه قرار گیرد.
ز - اقتدار:
نیروهای مسلح میبایست از چنان آمادگی. تحرک و اقتداری برخوردار باشند که بتوانند با بهرهگیری از تمامی امکانات جمهوری اسلامی. جرات تعرضرا از دشمنان آشکار و نهان سلب نمایند.
ح - تدافعی بودن:
نیروهای مسلح با بهرهگیری از تمامی توان خود دشمن را از تعرض بازداشته و در برابر هر گونه تجاوز دفاع نموده و متجاوز را تنبیه و سرکوب مینمایندو در عین اعتقاد به اصل عدم تعرض. ملل مسلمان یا مستضعف غیر معارض با اسلام را برای دفاع از خودیاری میکنند.
الف - اسلامی بودن:
در تشکیل و تجهیز نیروهای مسلح اساس و ضابطه مکتب اسلام است به نحوی که بر همه شوون و ابعاد آن. ضوابط و مقررات شرع حاکمیت داشتهباشد. نیروهای مسلح رسالت مکتبی جهاد در راه خدا را بر عهده داشته. پیروی از اصول اخلاقی اسلام و احترام به شخصیت انسانی افراد را وظیفه خودمیدانند.
ب - ولایی بودن:
نیروهای مسلح تحت فرمان فرماندهی کل بوده و اصل وحدت فرماندهی در تمامی ردههای آن حاکم میباشد و نیل به فرماندهی در تمامی ردهها براساس شایستگی و کارآیی صورت میگیرد. دستور فرمانده در صورتی که مغایر با دستورات مسلم شرع. فرمانهای فرماندهی کل و حاکمیت نظام وقوانین جمهوری اسلامی ایران نباشد. لازمالاجرا است. پرسنل نیروهای مسلح در خط سیاسی مقام رهبری بوده. عضویت و وابستگی آنان در تشکلهای سیاسی با توجه به فرمان مقام رهبری مطلقا ممنوعمیباشد.
ج - مردمی بودن:
نیروهای مسلح همواره در کنار مردم و در جهت مصالح و آرمانهای امت اسلامی انجام وظیفه مینمایند و در زمان صلح نیز به درخواست دولت افراد وتجهیزات فنی خود را در حدی که به آمادگی رزمی آنها آسیبی وارد نیاید. در جهت خدمت به مردم در زمینه کارهای امدادی. آموزشی. تولیدی و جهادسازندگی به کار میگیرند.
د - خودکفایی:
نیروهای مسلح با بهرهگیری از تمامی توان خود در جهت رسیدن به خودکفایی در کلیه زمینهها از قبیل سازماندهی. آموزشی. تدارکاتی. اطلاعاتی وصنعتی تلاش مینمایند.
ه - انضباط:
نیروهای مسلح باید با ایجاد انضباط معنوی برخاسته از اعتقاد و ایمان پرسنل. وضع مقررات منطقی و عادلانه و برقراری سیستمهای تشویق و تنبیه. زمینه اجرای کامل دستورات و مقررات را فراهم سازند.
و - سادگی:
در نیروهای مسلح در تمامی زمینهها اعم از طرحریزیهای ستادی. اعمال مدیریت. بکارگیری سیستمها و روشها. گزینش تکنولوژی و صدوردستورالعملها باید اصل سادگی رعایت شود. تشکیلات غیر ضروری و تشریفات بیمورد حذف و روشهای یکنواختسازی مورد توجه قرار گیرد.
ز - اقتدار:
نیروهای مسلح میبایست از چنان آمادگی. تحرک و اقتداری برخوردار باشند که بتوانند با بهرهگیری از تمامی امکانات جمهوری اسلامی. جرات تعرضرا از دشمنان آشکار و نهان سلب نمایند.
ح - تدافعی بودن:
نیروهای مسلح با بهرهگیری از تمامی توان خود دشمن را از تعرض بازداشته و در برابر هر گونه تجاوز دفاع نموده و متجاوز را تنبیه و سرکوب مینمایندو در عین اعتقاد به اصل عدم تعرض. ملل مسلمان یا مستضعف غیر معارض با اسلام را برای دفاع از خودیاری میکنند.
