تعاریف
واژگانی که در این قانون به کار برده شده. به شرح زیر تعریف می شوند:
الف - مناقصه: فرایندی است رقابتی برای تامین کیفیت مورد نظر (طبق اسناد مناقصه). که در آن تعهدات موضوع معامله به مناقصه گری که کمترین قیمت متناسب را پیشنهاد کرده باشد. واگذار می شود
ب - مناقصه گزار: دستگاه موضوع بند (ب) ماده (1) این قانون که مناقصه را برگزار می نماید
ج - مناقصه گر: شخصی حقیقی یا حقوقی است که اسناد مناقصه را دریافت و درمناقصه شرکت می کند
د - کمیته فنی بازرگانی: هیاتی است با حداقل سه عضو خبره فنی بازرگانی صلاحیتدار که از سوی مقام مجاز دستگاه مناقصه گزار انتخاب می شود و ارزیابی فنی بازرگانی پیشنهادها و سایر وظایف مقرر دراین قانون را برعهده می گیرد
ه - ارزیابی کیفی مناقصه گران: عبارت است از ارزیابی توان انجام تعهدات مناقصه گران که از سوی مناقصه گزار یا به تشخیص وی توسط کمیته فنی بازرگانی انجام می شود
و - ارزیابی فنی بازرگانی پیشنهادها: فرایندی است که درآن مشخصات. استانداردها. کارایی. دوام و سایر ویژگی های فنی بازرگانی پیشنهادهای مناقصه گران بررسی. ارزیابی و پیشنهادهای قابل قبول برگزیده می شوند
ز - ارزیابی مالی: فرایندی است که در آن مناسب ترین قیمت به شرح مندرج در ماده (20) این قانون از بین پیشنهادهائی که ازنظر فنی بازرگانی پذیرفته شده اند. برگزیده می شود
ح - ارزیابی شکلی: عبارت است از بررسی کامل بودن اسناد و امضای آنها. غیرمشروط و خوانا بودن پیشنهاد قیمت
ط - انحصار: انحصار در معامله عبارت است از یگانه بودن متقاضی شرکت درمعامله که به طرق زیر تعیین می شود:
1 - اعلان هیات وزیران برای کالاها و خدماتی که در انحصار دولت است
2 - انتشار آگهی عمومی و ایجاب تنها یک متقاضی برای انجام معامله
ی - برنامه زمانی مناقصه: سندی است که در آن زمان و مهلت برگزاری مراحل مختلف مناقصه. مدت اعتبار پیشنهادها و زمان انعقاد قرارداد مشخص می شود