محکومان میتوانند در صورت رعایت ضوابط و مقررات زندان و مشارکت در برنامههای اصلاحی و تربیتی و کسب امتیازات لازم پس از سپردن تامین مناسب. ماهانه حداکثر سه روز از مرخصی برخوردار شوند. در موارد بیماری حاد یا فوت بستگان نسبی و سببی درجه یک از طبقه اول یا همسر و یا ازدواج فرزندان. زندانی میتواند به تشخیص دادستان حداکثر تا پنج روز از مرخصی استفاده نماید. تعیین مقررات موضوع این ماده و امتیاز هر یک از برنامههای اصلاحی و تربیتی. چگونگی انطباق وضعیت زندانیان با شرایط تعیین شده و نحوه اعطای مرخصی به آنان بهموجب آییننامهای خواهد بود که ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون توسط سازمان زندانها و اقدامات تامینی و تربیتی کشور تهیه و به تصویب رییس قوه قضاییه میرسد.

تبصره 1 - در موارد شمول قسمت دوم این ماده. در صورت عجز از فراهم نمودن تامین. اعزام محکوم تحت مراقبت ماموران. یک روز در ماه و به مدت ده ساعت بلامانع است.

تبصره 2 - اعزام متهمان بازداشتشده به مرخصی تنها به مدت و به شرح مقرر در تبصره فوق و با نظر مرجع صدور قرار جایز است.

تبصره 3 - در مواردی که زندانی دارای شاکی خصوصی است و بنا به تشخیص دادستان یا قاضی اجرای احکام. اعطای مرخصی میتواند در جلب رضایت شاکی موثر باشد. زندانی میتواند علاوه بر مرخصی مذکور در این ماده پس از سپردن تامین مناسب. در طول مدت حبس یک نوبت دیگر و حداکثر به مدت هفت روز از مرخصی استفاده نماید. در صورتی که محکوم بتواند بخشی از خسارت شاکی را پرداخت یا رضایت او را جلب کند. این مرخصی فقط برای یکبار دیگر به مدت هفت روز تمدید میشود.

تبصره 4 - محکومانی که به موجب قانون مشمول مقررات تعلیق اجرای مجازات نمیشوند. پس از تحمل یک سوم از میزان مجازات با رعایت شرایط مندرج در صدر ماده و به تشخیص دادستان میتوانند در هر چهار ماه حداکثر پنج روز از مرخصی برخوردار شوند.

تبصره 5 - رییس قوه قضاییه میتواند به مناسبتهای ملی و مذهبی علاوه بر سقف تعیین شده در این قانون. حداکثر دو بار در سال به زندانیان واجد شرایط. مرخصی اعطاء کند.

تبصره 6 - مواردی که شخص باید به موجب مقررات شرعی بهطور دائم در زندان باشد از شمول مقررات این ماده و تبصرههای آن خارج است.