محاربه عبارت از کشیدن سلاح به قصد جان. مال یا ناموس مردم یا ارعاب آنها است. به نحوی که موجب ناامنی در محیط گردد. هرگاه کسی با انگیزه شخصی به سوی یک یا چند شخص خاص سلاح بکشد و عمل او جنبه عمومی نداشته باشد و نیز کسی که به روی مردم سلاح بکشد. ولی در اثر ناتوانی موجب سلب امنیت نشود. محارب محسوب نمی شود.