Loading...
ماده 10 قانون معادن
عاملین بهره برداری از ذخایر معدنی عبارتند از:
الف - اشخاص حقیقی و حقوقی زیر با تشخیص و اجازه مستقیم وزارت معادن و فلزات.
1 - دارندگان گواهی کشف. در مهلت مقرر در ماده 8.
2 - واحدهای تولیدکننده مواد معدنی فرآوری شده با ارزش افزودهتر تا مرحله تولید مواد اولیه صنعتی. از معادن بلامعارض تا زمانی که به تولید ادامهمیدهند.
3 - واحدهای صنعتی مصرف کننده مواد معدنی از معادن بلامعارض. تازمانی که به تولید ادامه میدهند.
4 - متقاضیان بهرهبرداری که متخصص معدن یا زمین شناسی بوده و یا بین آنها حداقل یک نفر از متخصصین مذکور وجود داشته باشد. از معادن بلامعارض تا زمانی که ترکیب فوق را دارا باشد.
ب - واحدها یا شرکتهای تابعه و وابسته به وزارت معادن و فلزات بنا به ضرورت. واحدها و شرکتهای مذکور میتوانند با استفاده از خدمات اشخاص حقیقی و حقوقی صلاحیتدار و یا با مشارکت آنها از ذخایر معدنی بهرهبرداری کنند.
ج - شرکتهای تعاونی معدنی متشکل از کارکنان معادن.
تبصره 1 - درصورتی که متقاضیان بهرهبرداری متعدد باشند و یا متقاضیان در عداد بندهای فوق نباشند. مقررات مربوط به بخش معاملات دولتیقانون محاسبات عمومی ملاک عمل میباشد.
تبصره 2 - شناسنامه هر معدن دربردارنده مشخصات معدن. کمیت و کیفیت ذخیره معدنی. ارزیابی فنی و اقتصادی شامل نرخ بازگشت داخلیسرمایه. الزامات اجرائی عملیات معدنی. استخراج بهینه ذخیره مزبور و رعایت اصول ایمنی و حفاظت فنی و سایر موارد ضروری است. ذخیره معدنی قطعی مندرج در شناسنامه توسط وزارت معادن و فلزات تضمین خواهد شد و به عنوان وثیقه قابل قبول میباشد.
تبصره 3 - پروانه بهره برداری سندی است رسمی. لازم الاجرا. حاوی مدت بهره برداری براساس شناسنامه معدن و طرح بهره برداری مصوب. قابلتمدید. قابل معامله و انتقال به اشخاص ثالث که متضمن حق انتفاع دارنده پروانه از ذخیره معدنی و نیز دربردارنده تعهدات وی در اجرای مفاد آن میباشد. مدت هر دوره بهرهبرداری باتوجه به موارد فوق و ذخیره موجود تا حداکثر 25 سال با حق اولویت تمدید برای دارنده پروانه تعیین میشود.
سیر تحول ماده 10 قانون معادن