Loading...
ماده 6 قانون مطبوعات
نشریات جز در موارد اخلال به مبانی و احکام اسلام و حقوق عمومی و خصوصی که دراین فصل مشخص میشوند آزادند:
1 - نشر مطالب الحادی و مخالف موازین اسلامی و ترویج مطالبی که به اساس جمهوری اسلامی لطمه وارد کند.
2 - اشاعه فحشاء و منکرات و انتشار عکسها و تصاویر و مطالب خلاف عفت عمومی.
3 - تبلیغ و ترویج اسراف و تبذیر.
4 - ایجاد اختلاف مابین اقشار جامعه. بویژه از طریق طرح مسائل نژادی و قومی.
5 - تحریص و تشویق افراد و گروهها به ارتکاب اعمالی علیه امنیت. حیثیت و منافع جمهوری اسلامی ایران در داخل یا خارج.
6 - فاش نمودن و انتشار اسناد و دستورها و مسائل محرمانه. اسرار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی. نقشه و استحکامات نظامی. انتشار مذاکرات غیرعلنی مجلس شورای اسلامی و محاکم غیرعلنی دادگستری و تحقیقات مراجع قضائی بدون مجوز قانونی.
7 - اهانت به دین مبین اسلام و مقدسات آن و همچنین اهانت به مقام معظم رهبری و مراجع مسلم تقلید.
8 - افترا به مقامات. نهادها. ارگانها و هر یک از افراد کشور و توهین به اشخاص حقیقی و حقوقی که حرمت شرعی دارند. اگرچه از طریق انتشار عکس یا کاریکاتور باشد.
9 - سرقتهای ادبی و همچنین نقل مطالب از مطبوعات و احزاب و گروههای منحرف و مخالف اسلام (داخلی و خارجی) بنحوی که تبلیغ از آنها باشد. (حدود موارد فوق را آئیننامه مشخص میکند).
تبصره 1 - سرقت ادبی عبارتست از نسبت دادن عمدی تمام یا بخش قابل توجهی از آثار و نوشته های دیگران به خود یا غیر ولو بصورت ترجمه.
10 - استفاده ابزاری از افراد (اعم از زن و مرد) در تصاویر و محتوی. تحقیر و توهین به جنس زن. تبلیغ تشریفات و تجملات نامشروع و غیرقانونی.
11 - پخش شایعات و مطالب خلاف واقع و یا تحریف مطالب دیگران.
12 - انتشار مطلب علیه اصول قانون اساسی.
تبصره 2 - متخلف از موارد مندرج در این ماده مستوجب مجازاتهای مقرر درماده 698 قانون مجازات اسلامی خواهد بود و در صورت اصرار مستوجب تشدید مجازات و لغو پروانه می باشد.
سیر تحول ماده 6 قانون مطبوعات